شعر درباره قسمت دوم سریال زندگی
مرحوم پروین اعتصامی درباره این قسمت سروده بود
هر که باشی و ز هرجا برسی آخرین منزل هستی اینست یعنی قبر و مردن
ولی عارف فرزانه علامه حسینی طهرانی قدس سره فرمود
هر که باشی و ز هرجا برسی اولین منزل هستی اینست
یعنی مرگ دنیایی، مردن نیست زندگی دوباره است یا به تعبیر مرحوم مصنف قسمت دوم سریال زندگی است چرا که بعد آن هم این سریال تا ابدیت و عوالم بعدی ادامه دارد...
در حدیث شریف آمده است که کسی نزد خداوند از همه محبوبتر است که بیشتر از همه یاد مرگ کند چرا که مرگ لقای اوست!!
خوشا آنانکه با عزت ز گیتی بساط خویش برچیدند و رفتند
زکالاهای این آشفته بازار محبت را پسندیدند و رفتند
خوشا آنانکه در این باغ چون گل صباحی چند خندیدند و رفتند
خوشا آنانکه در میزان وجدان حساب خویش سنجیدند و رفتند
نگردیدند هرگز گرد باطل حقیقت را پرستیدند و رفتند
خوشا آنانکه بر این صحنهٔ خاک چو خورشیدی درخشیدند و رفتند
خوشا آنانکه از پیمانهٔ دوست شراب عشق نوشیدند و رفتند
خوشا آنانکه در راه عدالت بخون خویش غلطیدند و رفتند
خوشا آنانکه بذر آدمیت در
این ویرانه پاشیدند و رفتند
خوشا آنانکه پا در وادی حق نهادند
و نلغزیدند و رفتند
ز تقوی جامه بر تن کن که پاکان ز تقوی
جامه پوشیدند و رفتند
خوشا آنانکه بار دوستی را کشیدند
و نرنجیدند و رفتند
(رسا) در راه خدمت باش
کوشا خوشا آنانکه کوشیدند و رفتند
عالم قبر قسمت دوم سریال زندگی است البته اگر قسمت اول را دنیا بگیریم نه عالم ذر و شکم مادر
