اگر پسری به شهری دور از خانواده ی خود مهاجرت کند، پدر دانای او از روی دلسوزی برای خوشبختی و پیشرفت او نامه ای کامل بنویسد و با دشواری بسیار و به هر شکل ممکن به دست پسر برساند.
حال اگر پسر قدر این نامه را نشناسد و با آن که به نامه نیاز دارد، به آن بی اعتنایی کند بلکه آن را پاره کند. به نظر شما حکم این پسر چیست؟
بلا تشبیه این پسر ماییم و آن پدر خداوند دانای مهربان است که نامه ای به نام قرآن برای یافتن راه و نجات و خلاصی از بیراهه ها مخصوص جگرگوشه های خود نوشته است و توسط امانتدارانی بنام پیامبران به سمت آنها فرستاده است.
حال اگر ما به قرآن بی اعتنایی کرده و به آن عمل نکنیم حکم ما همان حکم آن پسر نابکار است!
