مبارک باد گلباران خلقت

بسم الله الرحمن الرحیم

اسعدالله ایامکم بمناسبۀ ولادت امنا و ام الخلقه

روز ولادت با سعادت حضرت مادر دو گیتی بر همه فرزندان حضرتش مبارک باد

 

هر کس هر آنچه دیده اگر هر کجا تویی

یعنی که ابتدا تویی و انتها تویی

 

در تو خدا تجلی هر روزه می‌کند

«آیینه تمام نمای خدا» تویی

 

میلاد تو تولد توحید و روشنی است

ای مادر پدر! غرض از روشنا تویی

 

چیزی ندیده‌ام که تو در آن نبوده‌ای

تا چشم کار می‌کند ای آشنا! تویی

 

نخل ولایت از تو نشسته چنین به بار

سرچشمه فقاهت آل عبا تویی

 

غیر از علی نبود کسی همطراز تو

غیر از علی ندید کسی تا کجا تویی

 

تو با علی و با تو علی روح واحدید

نقش علی است در دل آیینه، یا تویی؟

 

ایمان خلاصه در تو و مهر تو می‌شود

مکه تویی، مدینه تویی، کربلا تویی

 

زمزم ظهور زمزمه‌های زلال توست

مروه تویی، قداست قدسی! صفا تویی

 

بعد از تو هر زنی که به پاکی زبانزد است

سوگند خورده است که خیرالنسا تویی

 

شوق تلاوت تو شفا می‌دهد مرا

ای کوثر کثیر! حدیث کسا تویی

 

آن راز سر به مهر که «حافظ» غریب‌وار

می‌گفت صبح زود به باد صبا تویی

 

هنگام حشر جز تو شفاعت کننده نیست

تنها تویی شفیعه روز جزا تویی

 

در خانه تو گوهر بعثت نهفته است

راز رسالت همه انبیا تویی

 

«آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند»

بی تو چه می‌کنند؟ تویی کیمیا تویی

 

قرآن ستوده است تو را روشن و صریح

یعنی که کاشف همه آیه‌ها تویی

 

درد مرا که هیچ طبیبی دوا نکرد

آه ای دوای درد دو عالم! دوا تویی

 

من از خدا به غیر تو چیزی نخواستم

ای چلچراغ سبز اجابت! دعا تویی

مرتضی امیری اسفندقه

 

☆☆☆☆✿✿✿✿✿✿✿✿✿☆☆☆☆

 

گر نگاهی به ما کند زهرا

درد‌ها را دوا کند زهرا

 

بر دل و جان ما صفا بخشد

گر نگاهی به ما کند زهرا

 

کم مخواه از عطای بسیارش

کآنچه خواهی عطا کند زهرا

 

خاصه امشب که از تَجلی خویش

دهر را پُر ضیاء کند زهرا

 

می‌تپد قلب احمد از شادی

چشم حق بین چو وا کند زهرا

 

بضعه مصصطفی بود، آری

جلوه چون مصطفی کند زهرا

 

خانه وحی را ز رخسارش

رشک غار حرا کند زهرا

 

نه عجیب گر به شأن او گویند

خاک را کیمیا کند زهرا

 

این مقام کنیز او باشد

تا دگر خود چها کند زهرا

 

از کمال عبادت و طاعت

حکم بر ما سوی کن زهرا

 

همچنان کز برای همسایه

نیمه شبها دعا کند زهرا

 

چه شود با دعای خود از ما

ذات حق را رضا کند زهرا

 

چه شود گر ز رحمت بسیار

حاجت ما روا کند زهرا

 

چه شود گر بر مؤید هم

نظری از وفا کند زهرا

 

سیدرضا مؤید