فقه رانندگی/ فقه سازمانی / موارد بدهکار شدن سازمان.. به مردم/شهرسازی اسلامی/ معابر و خیابانها
هدف از ایجاد سرعت گیرها جلوگیری از سرعت بالا در سطح شهر و در نتیجه جلوگیری از حوادث منجر به تلف مالی یا جانی است.
اما
برخی از سرعت گیرها و دست اندازهای معابر شهری مصادیق ایذاء و آزار مردم هستند و موجبات به هم زدن آرامش که لازمه رانندگی است را فراهم می کنند
به هر سازمانی مربوط است یک حکم حرام را مرتکب میشوند
سازمان آب و فاضلاب یا شرکت گاز و یا مخابرات و راه و ترابری و شهرداری و راهنمایی و رانندگی که سطح خیابانها را می کَنند و مدتی رها می کنند یا آسفالت می کنند ولی ناهموار بگونه ای که حتی با سرعت پایین فشاری و گاها ضربه ای به وسیله نقلیه وارد میشود
البته پیشنهاد میشود یک رابط مابین سازمانی جهت مدیریت جلوگیری از رهاکردن کارها و شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت تشکیل شود
بالاتر از آن
احیانا در معابر و آسفالت خیابانها چاله ای به طول و عرض های مختلف بین ۳۰ تا ۶۰ سانت و عمق ۳۰ سانت یا بیشتر به هر علت بوجود آمده که خودروها گاها بخاطر فرار از این چاله به سمت چپ و راست هدایت می شوند و منجر به تصادف میشود
گاهی نیز باعث خسارت سنگین به خودرو (در قسمت جلوبندی یا لاستیک خودرو) می شود و گاهی به مرور زمان با وجود چنین سرعت گیرهای نامتعادل هزینه ای سنگین متوجه مالکین خودروها می شود
حکم این پدیده نیز مثل روز روشن است و طبق قوانین اسلام سازمان مربوطه باید نسبت به پرداخت خسارت ملزم گردد
هرکس مال دیگری را تلف کند ضامن است "من اتلف مال الغیر فهو له ضامن" حال چه شخص باشد چه سازمان
همچنین قاعده "لا ضرر و لا ضرار فی الاسلام" شامل حال ایشان میشود
پیشنهاد میشود جهت جلوگیری از چنین اتفاقات ناگواری سازمان مربوطه گشت سیار فقط جهت کشف چاله ها و دست اندازهای معابر این چنینی داشته باشند تا آرامش خاطر که لازمه رانندگی و زندگی شهری است ایجاد و فراهم شود.
از آنجایی که اینگونه اختلالات و سهل انگاری ها در خیابان ها و معابر عموما به نظام اسلامی نسبت داده می شود به حکم آیه شریفه آزار و اذیت خداوند و رسولخدا صلی الله علیه و آله و سلم محسوب می شود و شرعا حرام است
إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللهُ فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِینًا / الأحزاب ۵۷
پیشگیری بهتر از درمان است
بگذریم از این که در روایت دارد حضرت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: هرکس مومنی را بیازارد مرا آزرده و هرکس مرا بیازارد خداوند را آزار داده و کسی که خداوند را بیازارد در تمام کتابهای آسمانی ملعون و به دور از رحمت خداوند است.
"مَنْ آذَى مُؤْمِناً فَقَدْ آذَانِی وَ مَنْ آذَانِی فَقَدْ آذَى اَللَّهَ وَ مَنْ آذَى اَللَّهَ فَهُوَ مَلْعُونٌ فِی اَلتَّوْرَاةِ وَ اَلْإِنْجِیلِ وَ اَلزَّبُورِ وَ اَلْفُرْقَانِ" جامع الأخبار ج ۱، ص ۱۴۷
