شعر زیبای وداع با ماه رمضان

ای وای بر من غافل و دورمانده از قافله عاشقان

دارد بساط ماه خدا جمع می شود     از سفره نان و آب و غذا جمع می شود

آن دامنی که دست کرم پهن کرده بود   دارد ز دست های گدا جمع می شود

فرصت گذشت این رمضان هم تمام شد  زیباترین بهانه ما جمع می شود

یک ماه شهر ما نفس راحتی کشید   اما چه زود حال و هوا جمع می شود

نزد طبیب حال دلم خوب می شود   وقتی طبیب هست شفا جمع می شود

من تازه انس تازه گرفتم به نام تو  ربّ کریم سفره چرا جمع می شود؟

دیگر ببخش هرچه نبخشیده ای زما    دیگر ببخش هرچه گدا جمع می شود

مارا بخر ؛ بیا و معطل نکن مرا   لحظه های لطف و صفا جمع می شود

امشب که رفت جز عرفه ،ای خدای من  دریای رحمت تو کجا جمع می شود

این بار من که ریخته در راه آخرش  با رحمت امام رضا جمع می شود

امشب که رفت وعده ما در محرم است  در صحن ارک اهل عزا جمع می شود

آخر به لطف فاطمه این جمع بی ریا  در صحن شاه کرب و بلا جمع می شود