سزد که بر سر خورشید سایه اندازیم کنون که ؟

بسم الله الرحمن الرحیم

حریم طوس مگر طور وادی سیناست 

که روی ماه رضا جلوه گاه خداست

 چه کعبه ساحت قدسش مطاف اهل یقین 

رواق صحن نو و کهنه مروه است و صفاست

 پیمبران به طواف و فرشتگان در سعی

یکی به بذکر نماز و یکی به عرض دعاست

 شرف برد زمقامش مقام ابراهیم

غبار او به رخ زمزم آبرو افزاست

بخاک او حجر الاسود استلام کند

که پاره ی تن پیغمبر خدا اینجاست

چنانکه در عرفاتت گنه ببخشایند

نگاه او قلم محو جرم و عفو خطاست

غبار خاک قدم های زائر حرمش

صبا برد به شفاخانه ها که محض شفاست

شعاع نور خدا، جلوه جلال نبی

جمال علم علی نور دیده ی زهراست 

علی عالی اعلا که نام اقدس او

زاسم اعظم حق سر علم الاسماست

سزد که بر سر خورشید سایه اندازیم

کنون که سایه ی شمس الشموس بر سر ماست

هماره این در رحمت به روی مردم باز

که حج مردم ایران و کعبه ی فقراست 

زمین ببوس ریاضی که این فضای بهشت

حریم حرمت سلطان دین امام رضاست