شب قدر، شب قدر پیدا کردن، شب رشد و ترقی و تکامل است شب کشف نقاط ضعف خود و آسیبهای شخصیتی
شب آشنا شدن با الگوی تمام عیار انسانیت و مشاهده راههای رسیدن به تکامل در آیینه وجودی انسان کامل است آقایی که در روایات میزان الاعمال معرفی میشود.
برای کشف آسیبها باید خود دستگاه دیاگ زد تا عیب یابی انجام گیرد در هر مسئله که با میزان الاعمال فاصله داری یعنی عیب داری
یک سئوال بسیار مهم
امیرالمومنین علیه السلام چکار کرد که امیرالمومنین شد؟
۱۳ ویژگی امیرالمومنین(ع) در پرتو آیات و روایات**
۱. **صداقت**:
قرآن میفرماید: **«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَکُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ»** (توبه، ۱۱۹). سیوطی از ابن عباس نقل می کند که: «وَ کُونُوا مَعَ الْصادِقِینَ» یعنی با علی بن ابیطالب(ع) باشید.
(الدر المنثور فی التفسیر بألمأثور، (قم: مکتبة آیة اللّه العظمی مرعشی نجفی، 1404 ق) ج3، ص291.)
۲. **امانت**:
قرآن میفرماید: **«إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُکُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا»** (نساء، ۵۸).
داستان درخواست عقیل برادر امام علی(علیه السلام از ایشان جهت دریافت مبلغی از بیت المال معروف است.
«اُنْظُرْ مَا بَلَغَ بِهِ علی(ع) عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله فَالْزَمْهُ فَإِنَّ علی(ع) إِنَّمَا بَلَغَ مَا بَلَغَ بِهِ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ9 بِصِدْقِ الْحَدِیثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَة؛ به ویژگیهای علی(ع) در نزد رسول خدا(ص) بنگر و به آنها ملتزم شو! براستی علی(ع) به وسیله راستگویی و امانتداری به آن ویژگیها در نزد پیامبر(ص) رسید.» (جامع الأخبار، تاج الدین شعیری، نشر رضی، قم، ص100، فصل 56 و امالی، صدوق، نشر کتابخانه اسلامیه، ص303، مجلس 50.)
۳. **عشق به پیامبر(ص)**:
در آیه نجوا (مجادله، ۱۲)، خداوند به مومنان دستور میدهد پیش از نجوا با پیامبر(ص)، صدقه دهند. امام علی(ع) تنها کسی بود که این فرمان را بی چون وچرا پذیرفت. پیامبر(ص) نیز فرمود: **«أَنْتَ مِنِّی بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى»**.
۴. **تفکر در احوال گذشتگان**:
امام در نامه ۳۱ نهج البلاغه به امام حسن(ع) مینویسد:
**« تاریخ گذشتگان را بر او بنما، و آنچه که بر سر پیشینیان آمده است به یادش آور. در دیار و آثار ویران رفتگان گردش کن، و بیندیش که آنها چه کردند از کجا کوچ کرده، و در کجا فرود آمدند از جمع دوستان جدا شده و به دیار غربت سفر کردند، گویا زمانى نمى گذرد که تو هم یکى از آنانى پس جایگاه آینده را آباد کن، آخرت را به دنیا مفروش.!»**
۵. **خدمت به خلق**:
قرآن میفرماید: **«وَ أَحْسِنُوا إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ»** (بقره، ۱۹۵).
امام علی(ع) شبها نان بر دوش میکشید و به نیازمندان میرساند.
۶. **عبادت خالصانه**:
امام علی(ع) در اواخر عمر شریفش، هزار رکعت نماز میخواند. قرآن میفرماید: **«وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ»** (علق، ۱۹).
۷. **توجه تام به خداوند**:
امام علی(ع) میفرماید:
**«مَا رَأَیتُ شَیئاً إِلَّا وَ رَأَیتُ اللَّهَ قَبْلَهُ وَ بَعْدَهُ وَ مَعَهُ»**.
هیچ چیزی را ندیدم مگر اینکه قبل و بعد و همزمان با آن، خدا را دیدم. دیده حقیقت بین از خدا بخواهیم
۸. **کسب حلال**:
امام علی(ع) با دستان خود چاه حفر میکرد و باغهای خرمای ایشان منبع انفاق بود. تا هم اکنون آبار در مدینه نزدیک مسجد شجره معروف است. قرآن میفرماید: **«کُلُوا مِنْ طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاکُمْ»** (بقره، ۵۷).
۹. **تلاش بیوقفه**:
پیامبر(ص) فرمود: **«اَلْعَمَلُ الصَّالِحُ مِفْتَاحُ کُلِّ خَیْرٍ»**.
امام علی(ع) در نبرد خندق، با تلاش بینظیرش، تاریخ را دگرگون کرد.
۱۰. **شجاعت**:
قرآن در وصف شجاعان میفرماید: **«رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ»** (احزاب، ۲۳).
شب لیلةالمبیت، امام علی(ع) جانش را فدای پیامبر(ص) کرد. «وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَاللّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَاد» (بقره/207)
۱۱. **خدامحوری**:
امام در اجرای حدود الهی چنان قاطع بود که فرمود:
**«به خدا قسم! اگر هفت اقلیم را به من دهند تا پوست جوی را از مورچهای بگیرم، چنین نمیکنم!»** (نهج البلاغه).
هیچ چیزی جلودار او نبود تا انکه پیامبر درباره او فرمود: «علی ممسوس فی ذات الله»
۱۲. **توجه به محرومان**:
قرآن میفرماید: **«وَ یُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا»** (انسان، ۸).
امام علی(ع) همواره یتیمان را در آغوش میگرفت و میفرمود: **«من فقیرتر از یتیم ندارم!»**.
۱۳. **کرم و سخاوت**:
شاعر میگوید:
**به دست علی(ع) داد خرما نیازمند را**
**که دست خدا باشد، همیشه گشادهست**
روزی فقیری در مسجد کوفه کمک خواست. امام علی(ع) که در رکوع نماز بود، انگشترش را به او بخشید. قرآن در این واقعه نازل شد:
**«إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَ هُمْ رَاکِعُونَ»** (مائده، ۵۵).
